Tag archieven: vrijheid

Schrijven in je nieuwe taal

Geplaatst op door
Beantwoorden

 

Portugal was dat jaar de winnaar van de allereerste Nations League, de nieuwe landencompetitie van de UEFA. Voor eigen volk in Porto werd Nederland in de (teleurstellende) finale geklopt met 1-0. De werkgever van Cristina was de volgende morgen als eerste om haar te feliciteren. “Dat was zo speciaal, in Portugal wordt niet gesproken met personeel,” vergelijkt Cristina. “Die snauwde je een opdracht toe, terwijl mijn werkgever hier vriendelijk naar me toe komt en vraagt: sorry, zou je me willen helpen?”

Benieuwd naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.

Het land van melk en honing

Afbeelding

Beantwoorden


Marina
Burundi… terwijl ik in de bibliotheek de coördinator van het Taalhuis Corine de Haij interview, vraag ik me hardop af of ik ooit iemand uit dat onbekende kleine Afrikaanse land te spreken zal krijgen. Aan het eind van ons gesprek schuift een prachtig geklede jonge vrouw aan. Corine kent haar ook niet, en we vragen waar ze vandaan komt. Je raadt het al: Burundi.

Hier volgt het verhaal van Marina, niet haar echte naam; op de lijst van het World Happiness Report 2018 staat Burundi  als minst gelukkige land op nummer 156. 68% van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Of je Hutu bent of Tutsi, regeringsgezind of in de oppositie, iedereen wordt ooit geconfronteerd met de toestand waarin het land verkeert. Dat overkwam ook Marina.

Benieuwd naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.

Het verhaal van het zingende paard

Geplaatst op door
Beantwoorden

Verhalenverteller Stella Speksnijder treedt op onder de naam ‘Het Zingende Paard.’ Bij binnenkomst begint ze meteen met een verhaal; liever dan te vertellen over het vertellen zelf, hoewel dat na wat aandringen ook lukt. Tot op het laatst kan ze het niet laten om een nieuw verhaal te beginnen. Best fijn, eerlijk gezegd.

Er gebeurt iets met Stella zodra ze gaat vertellen. Haar gezicht verandert. Zoiets heb ik ooit eerder gezien toen ik in een ver verleden reisde met mijn kat. In de Franse Pyreneeën verdween zij elke avond het donker in om ‘s morgens terug te komen met een nieuwe uitdrukking op haar gezicht. Haar wimpers omlijstten de fonkelende diepten van haar ogen met een zwarte stralenkrans. Mond en neus verloren hun zachtheid en raakten scherp gefocust als op een prooi. Precies zo verandert Stella’s gezicht als ze vertelt.

Nieuwsgierig naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.

Tandarts uit Syrië

Geplaatst op door
Beantwoorden



De Syrische tandarts Fadia Khlief is sinds het moment dat ze met haar kinderen in Nederland arriveerde in 2017 op volle kracht actief om aan het werk te komen. “Ik kan echt geen vijf jaar bezig zijn met het leren van een taal. In Utrecht zijn stoomcursussen voor universitair geschoolden. Ook de drie kinderen hebben de eerste periode alleen maar Nederlandse taal gestudeerd.”

In haar woonplaats Alhassaka werkte ze al twaalf jaar, vanaf haar eenentwintigste, als tandarts en had een eigen praktijk. Haar kinderen werden door haar ouders opgevangen. Het leven was goed. 
Fadia: “De oorlog vernietigde toen zoveel dat er geen normaal geëmancipeerd en gelijkwaardig bestaan meer mogelijk was. Mijn familie bleef achter in Damascus en versnipperd over Europa, waar ze zo snel mogelijk willen integreren en hun leven oppakken.” 

Benieuwd naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.

De kracht van Afrika

Geplaatst op door
Beantwoorden

Samantha van der Wouden-Diedericks

Dit is het verhaal van Samantha, internationaal bekend kunstenares en yoga teacher. Zij woont in het hart van het Groene Hart en daar weeft zij vol aandacht haar kunst en levensfilosofie bijeen.

Samantha groeide op op de afgelegen boerderij van haar familie in Zuid-Afrika. “Het was in een gelijkwaardige en hechte gemeenschap met iedereen  die daar woonde en werkte. Tegelijk was er voldoende afzondering om te leren hoe te overleven. Ik was een buitenkind. Als klein meisje klauterde ik al op mijn paard. Rasper was een rode Vos, mijn beste vriend. Ik reed op hem de wijde wereld in, door de heuvels naar de bergen. Daarboven had ik een weids uitzicht vanaf een fijne steen waar mijn billen precies in pasten, zodat ik er uren heerlijk kon zitten, rondkijkend over de hele vallei. Dit was het echte Afrika.

Benieuwd naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.

Kaarsjes op je verjaardagstaart

Geplaatst op door
Beantwoorden

Flavia Almeida Reis


“We vijlden onze nagels met een steen en kleurden onze lippen met een rode balpen,” vertelt Flavia. “In de kerk zaten we naast elkaar, geloofden we samen in God en zongen alle liedjes mee uit volle borst. Laudicéa was mijn vriendinnetje.”

Flavia Reis groeide op in een kindertehuis in Brazilië, het Orfanato Evangélico das Assembleias de Deus na Bahia.” Ik spreek haar met taalmaatje Ria in de bibliotheek en in het gezellige dijkhuis waar zij met haar man Chris en twee dochtertjes woont.

“Mijn moeder was nog heel jong toen ze mij kreeg en mij aan mijn overgrootmoeder gaf. Die bracht me naar het kindertehuis, want ook zij moest werken. Daarna heeft mijn moeder nog vijf kinderen gekregen, daar heb ik eerlijk gezegd geen begrip voor.  Alleen mijn jongste broer groeide op bij onze moeder. Ik heb altijd gedacht dat ik een weeskind was en kwam er pas later achter dat ik familie had.”

Benieuwd naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.

De liefste moeder van de wereld

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ayat Ghannam

Ayat is sinds december 2015 in Nederland. Haar man vluchtte tien maanden eerder uit Syrië. Hoewel ze in Krimpen aan de Lek hartelijk zijn opgevangen door de buren Teus en Meta Klein en taalmeisje Nelly Gonzales, moesten ze een paar maanden geleden naar Schoonhoven verhuizen wegens ruimtegebrek. Soms valt het allemaal niet mee.

Jarmuk is een stad in het gouvernement Damascus. Opgezet voor de huisvesting van Palestijnse vluchtelingen uit de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948. Hieronder bevonden zich ook Ayats Palestijnse grootouders. Met in 2004 een inwonertal van 137.248 ontvluchtten die de stad bijna allemaal na 2012, totdat er eind 2014 nog maar 20.000 over waren. Ayat is geboren in Damascus maar woonde in Jarmuk toen de oorlog plotseling begon.

Benieuwd naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.

De religie van dankbaarheid

Geplaatst op door
Beantwoorden

Yukari Hishikawa 

Yukari Hishikawa straalt een serene rust uit die licht en vrolijk maakt. Ze geeft me twee snoepjes uit Japan, in de vorm van een bloem. Achteraf realiseer ik me dat alles wat ze me vertelt zin heeft, geen woord te veel of te weinig, alles past precies. De hele dag erna voel ik me blij. 

Yukari en haar echtgenoot zijn naar Nederland gekomen omdat ze het beter vonden voor hun zoon Quirin om in Nederland op te groeien. “In Japan moeten kinderen de hele dag leren, als ze uit school komen moeten ze weer ergens anders heen voor lessen. Dat is zielig; kinderen krijgen geen gelegenheid om te spelen! Het is veel leuker in Nederland.” 

Benieuwd naar het vervolg? Lees verder in het boek Kleurrijk. Ook als e-book.